روز شمار سوم _یادداشت پنجم و آخر

1. میخندید چون تا حالا ندیده بود کسی که حوصله ی سه بار گوش کردن نامجو رو غیر از جمع نداره با اهنگش بزنه زیر گریه ! اما خب خبر نداشت نامچو این وسط بی تقصیره و اگه اون وسط حامد پهلان هم میزاشت این اشکا میریخت !

2.همه ی سفرا یه قصه دارن . یه نقطه ی شروع و یه پایان و اون بین شاید هزار هزارتا اتفاق بیفته . هر سفری چه بار اول چه بار آخر پر از حرفه و حاشیه . اگر هم آدمی مثل من باشه که همیشه در سفر هست دیگه داستان هاش جای خود دارد . شاید یه روزی تمام سفرنامه هامو  تصویری با حاشیه های قشنگش نوشتم و به چاپ رسوندم :) 

3. 96 پر از اتفاقات ِ عجیب بود و هست. که یا همه ی اتفاقا رو یجا میگم یا ذره ذره . روزهای سخت ، کم نبود . همچنین روزهای قشنگ هم کافی بود واسم اما همچنان خواهان روزهای خوب ترم .

4. سه - سه روز دیگه برای من یک سفر آغاز میشه . سفری که با یک استوری شروع شد شکل گرفت و در حال اتفاق افتادنه. اونم استوری ِ حنانه . نمیدونم فاصله ی درخواست تا پذیرش چقدربود ! اما فکر  میکنم کوتاه بود ... خیلی کوتاه . اونقدر که فرصت و زمان ِ هیچ چیز نبود  تنها و تنها تونستم بشینم یه گوشه و نگاه کنم ، روزهایی عصبی . کلافه باشم روزهایی زانوی غم بغل بگیرم و روز هایی هم قاه قاه بخندم !

و رفتن ...

5 .مرحله ی انکار تموم شد. شک به یقین و ایمان تبدیل شد _ همه چیز خیلی مرتب پیش رفت ، ساده و غیر قابل باور برای من _ حاشیه و اتفاق در فاصله ی این 30 روز بسیار بود ، اینطور که هرروزش اتفاقی بود و تاثیری . سعی کردم روزهای خیلی متفاوت تری رو پشت سر بزارم. اما همچنان کار ِ ثابت ِ هرروزه ی من دیدن بود و فکر کردن ! (در گوشتون بگم که هنوز در مرحله ی انکار گیر کرده بخشی از وجودم)

6.بارز ترین ویژگی من حافظه م بوده و به خاطر سپردن همه ی ادم هایی که حتی رهگذر از زندگی من رد شدن. شاید بقیه نگران باشن اما من نه ! چون کسی از قلم نمیفته توی ذهنم ! :) بیاد همگی خواهم بود .حتی کسانی که فکر میکنن من فراموششون کردم که سخت در اشتباهن .شاید کمی از قصه رو در اینستاگرام گفتم .

7.کامنت ها به صورت خصوصی به دست من میرسند :)

(از لطف و محبت همه تون ممنونم )

روزشمار ششم_یادداشت چهارم

۱. حدود ۱۵دقیقه به دیوار سنگی با فاصله ی یک متری از ضریح تکیه داده بودم و غرولند میکردم باهاش ، دل میدادم و اسمارو میگفتم وحاجت میگرفتم ، با صدای خواهرم به خودم اومدم ، چقدر خلوت و مرتب بود امروز همه چی ، نه کسی کسیو هل داد نه دعوا شد  نه گیس و گیس کشی بود ، فقط بعد دو دقیقه فهمیدم که من یه جای دیگه رو با ضریح اشتباه گرفتم و ضریح چند متر اونور تر بوده :/  همیشه مشکلات من بنیادین بوده ، الان مثلا با ابعاد حرم مشکل دارم، نمیگن سوتفاهم پیش بیاد و یک جوان ، مبتلا به« احساسات جریحه دار» بشه ؟(بله بیماری جدیده D:)

۲دیدن ، چیزی بهتر از  عکاسی در شب ِ حرم امام رضا؟ تو اون حجره های سنگی سفید بشینی هی شکار کنی اون لحظه های ناب رو . هی ببینی و ببینی تا شاید سیر شی ازین همه دیدن .

۳.گم و گور شدن تو صندلیای تاریک سینما ، پیاده روی های دم غروب تا پارک ، بیدار موندنای تا صبح ، نشستن رو پله های ایوون بین گلای بابا و زیر درخت انجیر ، زیر و رو کردن سررسید های نوشته شده ی قدیمی ، نشون کردن کتاب ها برای خوندن ، نشستن رو تکه اجرهای دور اتیش تو باغ و شمردن ستاره ها و فکر به پرواز شاید تنها چیزایی باشه که  یه جور راه فرار  این روزاست  و فکرای عجیب غریب ِ بی شاخ و دم .

۴.امید... امید .... دریچه ای از نور ....

روز شمار نهم _ یادداشت سوم

1. ما به این صورت صبحهای جمعه میریم کوه : ۴صبح بیدار باش  ،۴/۳۰ میزنیم بیرون و ۵ میرسیم و میریم بالا ، ۸ سر قله ایم و جیگر سیخ میکشیم ، املت و چایی رو میزنیم بر بدن و عکسامونو میگیریم و تا حد مرگ میخندیم و همه روبیدار میکنیم ، میایم پایین و تا ۹-۹/۳۰ میرسیم خونه، اونوقت میخوابیم تاااااا روز بعد 😁😂😂 هیچکسیم نمیتونه بیدارمون کنه . این چنین بود ما بار دیگر ثابت کردیم خواب جزو لاینفک زندگیه.

2.ما تو دنیایی زندگی میکنیم، عذاب میکشیم یا احساس خوشبختی میکنیم که خودمون سازنده ی اون بودیم .

3.تازه دارم طعم واقعی تابستون رو میچشم 

4. اگر در حقیقت ِ دنیای ِ الانتون معلق و بلاتکلیف و با اندکی غم امیخته اید شاید پیشنهاد فیلم : The Space Between Us 2017 بد نباشه. هر چند من اعتقاد دارم مطلوب بودن یا نبودن یک فیلم کاملا سلیقه ایه و به حالت و وضعیت هر فرد در اون زمان بستگی داره .و شاید این خاصیت فیلمهای تخیلی باشه که بتونه حداقل ذهن من یکیو بعد از یک پیچش و چالش نه چندان طولانی ریست فکتوری بکنه از اون چه مشغولش کرده. و اما نمره ی من از 10 به این فیلم 7 می باشد . 

5.دریافت  _ بشنویم :)

روز شمار سیزدهم_ یادداشت دوم

1. از اون سالی که من وارد خفن دیزاین ( طراحی صنعتی ) شدم نه تنها از دست کنکور و این داستان هاش خلاص نشدم بلکه هر ساله دارم پا به پای داوطلبان ، نکات کنکور و آزمون عملی و چه کتابی بخونیم و چه کاری بکنیم  رو مرور میکنم - هر سال همین موقع ها ، زودتر یا دیرتر تا شهریور من دارم به خواهر برادرا و اقوام  ِ دانش آموزای مامان یا دختر دایی ِ مامانِ  فلانی  یا پسر عموی دوست ِ دختر خاله ی بهمانی مشاوره میدم . بااینکه رتبه ی کنکور خودم بد نبود فکر میکنم اگه الان دوباره کنکور بدم  رتبه ی یک رو میارم با این اوصاف و درصد های خفنی رو ثبت بکنم در سازمان سنجش و گینس !!کم مونده بشینم کتاب هارو هم خلاصه کنم واسه این داوطلبان ِ هیچی ندون و لقمه ی آماده بخواه ِ  این رشته و بگم اینارو بخون شما قبولی فقط دست از سر من وردار !

2. فردا ، آغاز اولین تجربه ی عکاسی ِ مدلینگ

3.حافظا ! می خور و رندی کن و خوش باش ولی ....

4.هیچ

روز شمار هفدهم_یادداشت اول

۱. من از دیدن آدم ها سیر نمیشوم . از آن هایی َ م که خوراکم دیدن است  .اتفاقا در حرفه ی دیزاین چندین نوع دیدن وجود دارد : 

مشاهده| observation| :  توجه کردن به و سنتز چیزهایی جالب توجه یا الهام بخش که به راحتی میتوانستند مورد بی توجهی واقع شوند .

بازرسی|inspection| : تمرکز بر ریز ترین جزییات و پالایش آنها 

ادراک |perception| : وجه انسانی مشاهده که ترکیبی از توجه کردن و همدلی است 

بینش|vision| : نوع غیر واقعی دیدن توانایی دیدم در ورای زمینه ی کنونی و به شکل ملموس دریافتن اینده های بالقوه.

پس قطعا آن آدم خُله ی توی شهر که همه ی این نوع دیدن هارا توی نگاهش دارد ، نه گشت ارشاد است نه پلیس امنیت ، بلکه منم _ خوره ی دیدن  وقضاوت نکردن .

۲. هر خانمی که توی مترو پوست سفید و شفاف ونگاه مهربان و خسته  اش توی یک روسری رنگ روشن گیره دار جای گرفته  من را یاد مادر می اندازد،  دل تنگی هم ویروس بدیست ، مارا میکشد اما خودش نمیمیرد.

۳. هفده روز  گذشت _روز پایانی کلاس ها .

۴.از متروی خالی یا خلوت هراس دارم