یبوست سوژه

انگار خوابم , انگار صدسال است که خواب بوده ام و هیچ منی وجود ِ خارجی نداشته و هیچ اتفاقی یادش نمی آید! شاید هم یه کابوس یا یک چیزی شبیه تصادف که ضربه ای به سرم خورده , این که هر روز روزی هزار بار ی آیم , لپ تاپ  باز میکنم و پنل را می آورم , انگشت روی هوا معلق نگه میدارم , زور میزنم ,تا فکرم بپرد و چیزی شبیه حرف از آن بیرون بیاید  ! اما انگار نه انگار که منی بوده, مینوشه ,که برچسبی به نام خاطرات البومی داشته , لبخندی میزده و سطل ِ رنگی میپاشیده  و این ینی یبوست سوژه! اره ثریا ! :( همه ی ما انگار یبوست گرفتیم و خفه خونیم !

بهانه های رنگی ...

شاید لاغری بهونه باشه , بهونه ای برای ِ ساعت سه بعد از ظهری گرم و کسل کننده که دنیا ,رنگی روی سرت بچرخه و با افتادنش خودتم بیفتی و از ته دل بخندی! شاید بهانه ای باشه برای این که بیشتر از یه خط بیای و بنویسی از جهانی که سعی داری رنگیش بکنی. :)   من در تکاپوی یادگیری ِ این !! :)))

تارو پود هستی ام بر باد رفت اما نرفت , عاشقی ها از دلم دیوانگی ها از سرم

دستش میلرزید  و از آن شب طنین افتاده توی سرم که نگذار رابطه هایت بماند, تلخ مثل این لیمو و بیات مثل آن نان  هایی که میگذارند خشک شود ....

مواظب باشید نگرانی هایتان ته نگیرد !

همه چیز خوب و آرام و هیجان انگیز  و ؟؟؟ how are you  , و صددرصد I'm great !! اما آن ته ِ ته ِ ته َ ش  ترس و نگرانی زیادی خفه شده ! همان ته ِ ته ِ ته َ ش  که همه چیز در نطفه خفه میشود. شده؟!

دسته گلی برای عروس

بجای مسیجی که میخوای برای دوستت بدی ببینی چه هدیه ای برای عروسی ِ فردا در نظر گرفته , اونوقت دقیقا یه چشم به خندوانه یه چشم به گوشی اونو سند کنی برای عروس ِ مذکور فردا شب :| بعد جواب بیاد : "یه سکه ی تمام میذارم " اونوقت متوجه گندی که زدی بشی :| افتضاح تر از این هم میشه ایا؟ :|

پنج شنبه ای در بلژِیک

فکر کن یک پنج شنبه برای تعطیلات بروی بلژیک و تصمیم بگیری نهار را در یک رستوران شیک بخوری آنوقت همین هبیژ خودمان رو اشتباهی کباب کنند و بیاورند برای خوردن ! :| خرگوش با هبیژَش... مارک دو پلو _ منصور ضابطیان

به اندازه ی شش سال و هفت ماه و سه روز است که شبیه دختر های توی قصه ها نیستم

مادَر بزرگ مُرد , شاید چون خیلی غذاهایش خوشمزه بود ,  شاید چون آینه و قرآن برده بود توی خانه ی جدیده ش که یک اتاق جدا به نام انباری داشت برای میوه های زیادی که آقای ِ منصور میخرید. شاید برای بوی مست کننده ی ترشی ها و دستمال های سفیدی که روی لیوان هایش انداخته بود ,و شاید برای عینک ِ فریم مشکی ِ نخ دار ِ توی گردن و لباس های پرچین ِ خوشگلی که زهرا خانوم میدوخت , موهای گیس شده ی حنایی و کیم ها و یخمک های ته فریزرش! مُرد ,شاید چون من شش سال و هفت ماه و سه روز شبیه دختر های مادر بزرگ دار ِ توی ِ افسانه ها نباشم و دلتنگ ِ دیدارش. راستی وقتی مُرد شبیه ِ جوانی هایش نبود .؟!

دوشنبه ای در دل ِ یک ظهر ِ تابستانی!

تصور اینکه از کدام نوع مادر بزرگ ها خواهم شد یک ماه و 12 روز و 98 ساعت است همراهیم میکند. من حتما هیچ وقت نمیتوانم از این مادر بزرگ هایی بشوم که ناخون هایشان را سوهان کشیده اند و لاک قرمز زده اند و موهایشان مش زیتونی دارد. هیچ وقت نمیتوانم یک مادر بزرگ سوسول شوم! اما قطع به یقین موهایم همینقدر بلند و زیبا, ناخون هایم همینقدر کوچولو و مرتب و اتاقم پر از کتاب های مختلف , توی کمدم پر از لاک ها و چیزهای رنگی رنگی و حتما مثل همیشه بوی عطر افوریا میدهم. حتما روزی  نوه کوچولوی خودم را روی پایم مینشانم و موهایش را گیس میکنم , برایش لاک میزنم , عطر را میمالم روی لباس گل گلی که برایش دوخته ام و کتاب میخوانم. هر باری نوه هایم میایند پیشم با هم آواز میخوانیم ,کیک میپزیم , به قاب عکس پدر بزرگشان خیره میشویم , از چهارراه گل یاس میخریم و  غذای مورد علاقه شان را میپزم و هیچ وقت بدون لقمه های خوشمزه نمیفرستمشان مدرسه. راستش خیلی وقت است برای تابستانه های خوشمزه و سیر ترشی های پایین پله های خانه ی قدیمی ای که دیگر نیست دلتنگم!

شاید کمی ! عوض شده ام.

شاید برچسب ها هم عوض شوند بعد عوض شدن بلاگفا و عوض شدن نوشته ها !

خواب هم مرا نمیبرد

البته جز ریاضیات توی زندگی هم نقاط بحرانی وجود دارد. که حتما نقاط بحرانی زندگی همه ی ما با هم فرق دارد ! مثلا شاید امروز برای من یک نقطه ی بحرانی باشد. از تمایل به نرفتن من به عروسی ,آمدن شیوا برای بابلیس موهایم تا خاله زنک بازی های زنانه برای عروسی . کل دیشبی که خواب هم مرا نبرد داشتم به این فکر میکردم که این تابستان ، تولد امسالم ,باشگاه رفتنم, تمرکز روی پروژه ها  و کلی از آن مواردی که توی لیستی رمزی نوشته ام و بالای تختم زده هم همه ش شاید جز نقاط بحرانی ِ امسالِ زندگی ام باشد که قرار است نقاط بحرانی نماند و تبدیل شود به نقاط سینوس و کوسینوس زندگیم که دیر یا زود فراموش میشود ! و من  , بیکار روی ایوان نشسته ام که به محض گذر این نقاط از زندگیم این نقاط را توی مشتم بگیرم و تبدیل کنم به فرصت! آن هم فرصت های خوشمره!!!