احساس قلمبه شده ی من...

اصلا تمام احساسان پنهانو اشکارم  قلمبه شده تو این عکسی ک ی لحظه تا برگشتم سرخیش از پنجره انعکاس پیدا کرده بود! یه جورایی شدم! یه جورای خاص!! :| در ذیل این آیه شریفه روایتی از امام ششم(ع) آمده که حضرت فرموند: «هُوَ الدُّعَاءُ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَغُرُوبِهَا وَ هِیَ سَاعَةُ إِجَابَةٍ» . یعنی منظور آیه، دعا کردن در این زمان‏ها است و این ساعت ـ‏قبل از طلوع و غروب آفتاب‏ زمان استجابت دعا است. (الکافی، 2 ، 522)روایت دیگری از امام صادق (ع) است که حضرت فرمودند: «إِنَّ الدُّعَاءَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا سُنَّةٌ وَاجِبَةٌ». دعا کردن قبل از طلوع خورشید و قبل از غروب آن، از احکامی است که روی آن تأکید شده است . (الکافی، 2، 532)روایت دیگری باز هم از امام صادق (ع) است که حضرت فرمود: «إِذَا کَانَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ فَعَلَیْکَبِ الدُّعَاءِ وَ اجْتَهِدْ وَ لَا یَمْنَعُکَمِنْ شَیْ‏ءٍ تَطْلُبُهُ مِنْ رَبِّکَ وَ لَا تَقُولُ  هَذَا مَا لَا أُعْطَاهُ وَ ادْعُ فَإِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ». قبل از  طلوع آفتاب و غروب آن دعا کن و بر دعا کردن و خواسته‏ای که از پروردگارت داری اصرار نما و چنین نگو که این خواسته من اجابت‏شدنی نیست؛ دعا کن؛ چون پروردگارت هر کاری را که بخواهد، انجام می‏دهد.(وسایل الشیعه، 7، 33)

یک حرف...

یه حرف، یه زمستون آدمو  گرم نگه می داره... و بعضی اوقات همین  یه حرف، یه عمر آدم رو سرد می کنه! حرفا چه کارا که نمی کنن!!! مواظب حرف زدنمون باشیم!!!!

[عنوان ندارد]

روزگار همیشه بر یک قرار نمیمونه روز و شب داره. روشنی داره، تاریکی داره. کم داره، بیش داره. دیگه چیزی از زمستون باقی نمونده تموم می شه  بهار میاد!

(!)

ما اومدیم که با حضورمون، جهان رو دگرگون کنیم، نیومدیم تا پس از مرگمون بگن: از کرم خاکی هم بی آزارتر بود و از گاو مظلومتر، ما باید وجودمون و نفس کشیدنمون، و راه رفتنمون، و نگاه کردنمون،و لبخند زدنمون هم مثل تیغ به چشم و گلوی بدکارا و ستمگرا بره... ما نیومدیم  فقط به خاطر اینکه مثل گوسفندی زندگی کرده باشیم که پس از مرگمون، گرگ و چوپان و سگ گله، هر سه ستایشمون کنن....... اومدیم که تغییر کنیم! اومدیم ک اون چیزی باشیم ک میخوایم تو جهان رخ بده! وقتی زمین میچرخه ما هم با اون میچرخیم وقتی برای بهتر شدن تغییر میکنیم دنیا رو هم با خودمون تغییر میدیم!!! پ.ن: این نکتهٔ رمز اگر بدانی، دانی هر چیزی که در جستن آنی، آنی

آدم ها

آدمها اونقدر زود عوض می شن اونقدر زود که تو فرصت نمیکنی به ساعتت نگاهی بندازی و ببینی که چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده ... :| +:( پ.ن:اخه چرا؟؟؟

متنی برای هیچ!

میدونی !گاهی  ممکنه یه سنجاقک به تو دل  ببنده.. و تو هر روز سحر  بشینی لب حوض.. تا از راه بیاد... از خم پیچک نیلوفرا روی موهای سرت بشینه یا که از قطره آب کف دستت بخوره گاهی یک سنجاقک ، همه معنی یک زندگیه ... مگه نه؟؟

روزی ک خواهد آمد...

تو از درون می آییخدایا...من و کلماتی که از همه جا،به  شعر تو پناه می آوریم...

از ذهن...

انسان ممکنه از متن ترس ها توهمات واشفتگی های درون خویش! خدایی رو متصور بشه ولی چنین خدایی غیر از اون یگانه ی بی نشانه که بدون از هرگونه وهم واندیشه ست! بنظر من ذهنی ک دچار تعصب وپیش داوریه نمیتونه در کیفیت شناخت (حقیقت) باشه. ذهنی که دانستگی هارو وسیله ی رهایی از دانستگی قرار میده هرگز از حیطه ی دونسته های خودش رها نخواهد شد.. و هرگز از محدوده ی اون دانسته ها فراتر نخواهد رفت! ذهنی ک اسیر دانستگیه و دانستگیو به عنوان ابزار  ازادی به کار  میگیره به ازادی دست نخواهد یافت!  ....   پ.ن 1:از طریق باور و ایده به ملاقات زندگی رفتن بخاطر ترسه ،ترس از ناشناختس که سبب میشه ما ابتدا درباره زندگی عقیدهو باوری پیدا کنیم و بعد در پناه ایمنی اون باور..به ملاقات زندگی بریم!!   پ.ن 2: ترس ناشی از به خطر افتادن تعلقات و اندوخته هاس وما نظریات و باور های خودمون رو نیز شکلی از اندوخته های خودمون میدونیم..به همین جهته که وقتی نظریاتو باور هامون مورد ضربه قرار بگیره و نفی میشه همونقدر دچار هراس میشیم کهدارایی هامون بخطر افتاده..

یک پنجره برای دیدن

یک پنجره برای دیدن   یک پنجره برای شنیدن       یک پنجره که مثل حلقه ی چاهی           در انتهای خود به قلب زمین می رسد                 و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنگ                         یک پنجره که دست های کوچک تنهایی را                              از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریم                       سرشار می کند              و می شود از آنجا    خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کرد

روزی از روزها

روزی از روزها ، شبی از شبها خواهم افتاد و خواهم مرد اما می خواهم هرچه بیشتر بروم تا هرچه دورتر بیفتم تا هر چه دیرتر بیفتم هرچه دیرتر و دورتر بمیرم نمی خواهم حتی یک گام یا یک لحظه پیش از آنکه می توانستم برم و بمانم ، افتاده باشم و جان داده باشم