هرجا چراغی روشنه از ترس تنها موندنه

تمام شب هایی که تا صبح به تنهایی بیدار بودم و بیدارم و همینطوری میکوبم رو کیبورد لپتاپم یا رو کاغذ یه چیزایی رو آنالیز میکنم و به دفترچه منتقل میکنم تو دلم آرزو میکنم که کاش یه آدم بیدار وجود داشته باشه روی این کره زمین که من وسط شلوغیای این شبهای روشن همه چیزو ول کنم و وسط این همه کاغذ ، کف اتاق ، دراز بکشم و باهاش حرف بزنم و از خنده دلم درد بگیره ...