صدای من را از بین زوزه باد بالای یکی از قلعه های تاریخی همین اطراف در ظلمات نصفه شب سرد میشنوید

ایام نوروز فارغ از هر بدی و آن غروب ِ سیزده ِ کزاییَ ش با تمام مشق ننوشتن های دوران تحصیل در هر مقطع با تمام ماچ و بوسه های ِ تفی و ریش و سیبیل های تیز ِ فرو رفته توی ِ لپ ها و عیدی ندادن ها و شاید تراول های پنجایی دادن ها حتا  , یک خوبی ِ خیلی بزرگ دارد !  آن هم دور همی ِ فامیل های اهل حال ! این که نصفه شب برای دلقک بازی توی هوای سرد ِ شیش درجه روی سطح زمین و  باد ِ شدید توی ِ ارتفاع و پادرد و خستگی ِ این روز های پرکار هی دور هم جمع شوید هی بروید روی آن قلعه ی ترسناک ِ تاریخی و قبرستان و زیر هشتی های وحشتناک و اسمش را بگذاری خود ترسی :)))   (شما بگو مریضی ؟)

این وسط یکی هم باشد دستت را بگیرد که نیفتی یا هر چند قدم یکبار بایستی ؛ نفس بگیری ؛ چراغ ها را ببینی و سر روی ِ سینه ی سپر ِ باد هایش بگذاری که گرم شوی . خوب است ها ؟ : )