حالا که ما به عادت ها عادت کرده ایم

به خوبم های در جواب ِ چطوری؟ , ما عادت کرده ایم به دست و پا زدن در ناخوشی هایی که در ظاهر از آن ها فراری هستیم ما عادت کرده ایم به عادت هایمان , به خوب نبودن ها, به روز مرگی ها. عادت کرده ایم به مسیر های همیشگی  ِ پیاده روی , به جای ِ گلدانهای گل ِ یخ و جفت کردن دمپایی های دستشویی . عادت کردیم به عادت های ِ همدیگر به نگاه های تکراری به واقعیت های افسانه شده ,به دعواهای ِ زوج ِ جوان ِ طبقه ی n ام , کارتون خواب های گوشه خیابان و خرابه های زشت ِ شهر. عادت کردیم به بوی قرمه سبزی ِ مادر هایمان به خوابیدن و بیدار شدن و خوردن و هیچ نگفتن و آواز نخواندن و ننوشتن و دلتنگ نشدن برای هم دیگر. کاش کمی عادت کنیم به دوست داشتن به دلتنگ شدن به مسیج های ِ کجایی؟ به سلام های ِ کشدارو  دست دادن های محکم و گرم و نگاه های پر از لبخند. به پستی چی های مهربان و ماچ های ِ تُفی, دامن گلدار و جوراب های رنگی و به دست هایی که باید گرفتشان...